محمـــــــــــد ســـــاده زیستــــی را دوست داشت و همیشه لباس ســـــاده می پوشید .
زندگی مولا امیر المومنین(ع) را الگوی خودش قرار میداد
وعلــــی گونه یار و یاور مستضعفان بود و یتیم نوازی میکرد.
طوری که کودک یتیمی که در زمان حیات دنیای محمــــــــــد مورد مهر و محبـــــــت او قرار گرفته بود .
پس از شهـــــادت چنان اشک می ریخت گویی که عزیزترین فرد خودرا از دست داده است .
و چه مظلومانه به مادر شهیـــــــــد محمــــــــــد میگفت :
" خاله ، عمـــــــو محمــــــدم کو ؟؟ "
محمـــــــــــد به شدت از ریــــــــــــاکاری فراری بود و اخــــــــلاص عجیبی در کارهایش داشت.
طوری که وقتی مقدمات یادواره به اتمام می رسید در مراسم اصلی کمــــــــتر دیده میشد
و هروقت از او سوال میکردند :
" که تو اینقـــــدر برای مراسم زحمت کشیده ای چرا در آن شرکت نمیکنی ؟ "
میگفت :
" میتـــــــــــرسم ریــــــــــــــا شود و اجـــــــــــــر کارهایم از بین برود ."
محمـــــــــــد نسبت به همه مهــــــــــربان بود .
اکثر اوقات با بچه های مرکز اجرایی سپـــــــاه همکاری داشت
و در درگیری ها شرکت می کرد .
اما کسی به یاد ندارد محمــــــــــــد حتی یکبار دستش را بر روی کسی بلند کند.
یکبار یک ضابط قضایی بمنظور جلب یک معتــــاد مجبور به ضرب و شتم شد
و قبل از اینکه معتاد به گریه بیافتد محمــــــــــد شروع کرد به گریه کردن
و می گفت او هم مثل ما بنده ی خـــــــــداست ,
حال شــــــرایط زنــــــــدگی او را به این روز انداخته است.
