محمــــــــد در سال 87 از سوی سپاه ناحیه رودسر به منظور گذراندن دوره ی مربیگری آموزش بسیج
انتخاب شده و به عنوان جوان ترین مربی آموزش معرفی گردید.
همواره در حال یادگیری و آموزش بود و با پشتکار و علاقه ای که داشت
دوره های آموزشی را به تندی سپری میکرد.
با اینکه سابقه ی طولانی در این زمینه نداشت اما در تمام دوره ها جز نیروهای نخبه ی آموزش بود.
حتی در عین جوانی و جثه ی کوچکش رکورد نیروهای تکاور در راپل را شکسته بود.
محمـــــــــــد به شدت از ریــــــــــــاکاری فراری بود و اخــــــــلاص عجیبی در کارهایش داشت.
طوری که وقتی مقدمات یادواره به اتمام می رسید در مراسم اصلی کمــــــــتر دیده میشد
و هروقت از او سوال میکردند :
" که تو اینقـــــدر برای مراسم زحمت کشیده ای چرا در آن شرکت نمیکنی ؟ "
میگفت :
" میتـــــــــــرسم ریــــــــــــــا شود و اجـــــــــــــر کارهایم از بین برود ."
محمـــــــــــد نسبت به همه مهــــــــــربان بود .
اکثر اوقات با بچه های مرکز اجرایی سپـــــــاه همکاری داشت
و در درگیری ها شرکت می کرد .
اما کسی به یاد ندارد محمــــــــــــد حتی یکبار دستش را بر روی کسی بلند کند.
یکبار یک ضابط قضایی بمنظور جلب یک معتــــاد مجبور به ضرب و شتم شد
و قبل از اینکه معتاد به گریه بیافتد محمــــــــــد شروع کرد به گریه کردن
و می گفت او هم مثل ما بنده ی خـــــــــداست ,
حال شــــــرایط زنــــــــدگی او را به این روز انداخته است.
در اواخر هر سال که فصل بازدید زائران از مناطق جنگی جنوب و کربلای ایران می رسید
برای ثبت نام در جمع خـــدام شهــــــــــــدا و پذیرایی از زائران بی قراری می کرد .
همیشه جزء اولین کسانی بود که برای خـــــادمی می رفت
و آخرین نفراتی بود که بازمی گشت .
محمد در سال ۱۳۸۷ دانشگاه را به پایان رسانید و با مدرک کاردانی فارغ التحصیل شد
پس از فارغ التحصیلی برای اعزام خدمت مقدس سربازی اقدام کرد .
با اینکه می توانست درسپاه ناحیه ی رودسر و در کنار خانواده خدمت کند
اما از امتیاز بسیجی بودنش استفاده نکرد .
و در مقابل اصرار دوستان و پدر و مادر می گفت:
" هر چه خدا قسمت کند راضی هستم "
دفترچه ی سربازی اواخر سال ۸۷ بدست ما رسید که تاریخ اعزامش به آموزشی
در آن اسفنــــــد ماه قید شده بود , با توجه به اینکه آن زمان مصادف بود.
با دوران راهیــــــــان نــور بخاطر اینکه از خادم الشهــــــــــــــدایی جا نماند
و بتواند به عشقـــــــش یعنی نوکری زائران کربلای ایران
در سرزمین گرم خوزستان برسد سربازی خود را دو ماه تمدید کرد و به جنوب رفت .
محمــــــــد در تمامی یادواره های شهدای شهر فعالیت داشت ,
از تأمین منابع مالی گرفته تا کارهای تدارکاتی ، فرهنگی، تبلیغاتی ، ساخت دکور و … .
برای با شکوه برگزار کردن مراسم شهـــــــدا از جــــــــان مایه می گذاشت ،
گاهی که چند یادواره پشت سر هم برگزار می شد لحظه ای هم برای خواب وقت نمی گذاشت ،
گاهی ۷۲ ساعت چشم برهم نمی گذاشت تا کارهای یـــــادواره به اتمام برسد ،
هر وقت دوستانش به او می گفتند کمی هم به فکر خواب و استراحت باش
می گفت وقتی سنگ لحد را بر سرمان بگذارند وقت برای خوابیدن بسیار است ،
و اینگونه سوال کننده را شرمــــــــــــنده می کرد...
دوران ابتدائی را در مدرسه ی بخت شکوهی
و دوره راهنمائی را در مدرسه ی شهید چمران
و دبیرستان را در هنرستان شهید قاسمی به پایان رسانید .
محمــــــــــد عاشق شهـــــــــدا و خدمـــــــــت به آنها بود .
با اینکه در سال ۱۳۸۴ در دانشگاه سما لاهیجان در رشته ی برق گرایش الکتروتکنیک پذیرفته شد
وبا وجود مشغله ی درسی و همراهی پدر در مغازه
و کمک به پدربزرگ در کار کشاورزی
از فعالیت های فرهنگی در قالب بسیج و هیئت های مذهبی غافل نبود.
وبرای زنده نگه داشتن یاد وخاطره ی هشت سال دفاع مقدس
و فعالیت بیشتر از پایگاه شهدای اصناف شهرستان رودسر به پایگاه امام خمینی (ره) انتقالی گرفت .
و هنوز هفته ای از حضورش در پایگاه نگذشته بود
که همه را شیفته اخلاق و منش شهـــــــــــــداگونه اش کرد .
محمــــــــــــد دومین فرزند خانواده ی سلیمـــــــانی بود .
مــــــــــادر او را با عشق حسین بن علی (ع) و شهــــــدا تربیت کرد .
و هنگامی که لب به سخن گفتن گشود کلمه ای که به او آموخت نام مبـارک امام حسین بود.
محمـــــــد در دوران جنگ نوزادی بیش نبود .
اما در تشییع شهدا با سربند "لبیــــــک یا خمینی" که مــــــادر به سرش می بست
و اورا در آغوش میگرفت ، شرکت میکرد .
او از همان آغاز ، با شهــــــــــدا انس گرفته بود و با آنها آشنــــــــا شده بود .
و مـــــــــادر چه زیبا کودکش را سربــــــــــاز آقا امام زمـــــــان نامید .
محمــــــــــــد هنوز به سن بلوغ نرسیده نماز و روزه اش ترک نمی شد ،
در چهره ی معصوم او ایمــــــان و صداقــــــــت و پـــــــــــاکی موج می زد ؛
ومـــــــــادر از همان دوران چه اطمینانی داشت
از اینکه روزی فرزندش در راه اسلام شهیــــــــــــد خواهد شد .
در نخستین روزهای بهار ۱۳۶۶ بعد از شهــادت "شهیـــــــد ادریس سلیمانی "
فرزندی پا به عرصه ی حیات گذاشت تا روزی راه پسر عموی شهیــــــدش را ادامه دهد .
آن زمان هیچ کس نمی دانست که او روزی
به خیل عاشقان خونیــــــــن بال کــــــــربلا ملحق خواهد شد .
قبل از به دنیا آمدن , نامش انتخاب شده بود ,
شبی در خواب ندایی آمد که نام فرزندت محــــــــــــــــــمد است
و چه زیبا که در روز مبعث حضرت محمد (ص) به دنیا آمد .
بســــــــم رب الحـــــــــــسین (ع)
اینجــــــــا سنگــــــــــر فرماندهــــــی "شهیــــــــد"ی است
که مثل ما از اهــالی زمیــــــن بود اما زمینگیــــــــــر نشد .
و چه عاشقـــــــانه راه آسمـــــــــان را پیدا کرد و به آسمانیــــــــان ملحق شد.
